ENGLISH

Shuro Kasai is in 1949 in Matsumoto, Nagano Prefecture, Japan geboren.  Hij voltooide zijn studies in toegepaste wetenschappen in 1971 aan Nihon University in Japan.  Shuro Kasai is een autodidact.  In 1983, begon hij met glasblazen en gebruikte daarvoor uitsluitend gerecycleerd glas. Ondanks het feit dat glazen voorwerpen al eeuwenlang in Japan gemaakt werden, zijn ze nooit beschouwd als traditionele kunstvorm. Kasai is daardoor in zijn glaswerken niet beperkt tot de conventies en regels van de andere, meer traditionele media.  De vazen en glazen voorwerpen die hij produceert geven aan de toeschouwer een wonderlijk zacht en ongewone warm gevoel, dit in tegenstelling tot de meeste glazen voorwerpen die eerder koud en hard aandoen.  Hij is sterk betrokken bij de bescherming van het milieu en hij heeft een sterke liefde en respect voor de natuur.  Al de mooie voorwerpen die hij produceert zijn uitsluitend gemaakt van gebroken glas en oude gerecycleerde flessen.  Shuro Kasai heeft deelgenomen in bijna honderd solo- en groepstentoonstelling in Japan, Amerika, Canada, en Australië. 

Enkele observaties over het glaswerk van Shuro Kasai uit de pers
"Zijn voorwerpen kenmerken zich door hun onregelmatige vormen en hun natuurlijke oppervlakte die ons doen denken aan de antieke ceramiek voorwerpen van de thee ceremonie. Alles wordt gemaakt met gerecycleerd glas. Voor sommige stukken gebruikt hij stukjes cobalt en oxides, sommige doen vrouwelijk aan,  eerder gevoelig en zelfs verleidend. Andere voorwerpen hebben een klaarheid van ijs.  Door het unieke procédé dat Kasai gebruikt heeft hij een eerder beperkte controle over het resultaat. Alle voorwerpen roepen een  vorm van vrijheid op.” Eve Arnold in Business Review Weekly, 3 maart 1997

"Kasai zoekt de gevoelens van wabi (rustig gekende geraffineerdheid) en sabi (antiek aanvoelend) uit te drukken, zowel als de spontaniteit van shodo (Japanse kaligrafie).  Omdat hij oude gebroken stukjes van flessen gebruikt, heeft elke vaas of glazen voorwerp een unieke kleur die varieerd naargelang de kleuren van de oude flessen. Misschien kunnen wij allemaal iets leren van deze talentvolle kunstenaar die een diep respect heeft voor de natuur en de ‘ziel’ van de voorwerpen uit onze omgeving. The Tokyo American Club, 1997